فردوسی بزرگ و سفارش به پاسداری از نوروز و جشنها و آداب و رسوم ملی ایران :

بیارید این آتش زردشت

بگیرد همان زند و اوستا بمشت

نگه دارد این فال جشن سده

همان فر نوروز و آتشکده

همان اورمزد و مه و روز مهر

بشوید به آب خرد جان و چهر

کند تازه آیین لهراسبی

بماند کین دین گشتاسبی

 

یکی از جشنهایی که در شاهنامه فردوسی از آن نام برده شده ، آئین و مراسم نوروز می باشد. در این مقاله سعی بر این است که درباره مراحل پیدایش این جشن ،زمان برگزاری ،استعمال کلمه نوروز و چگونگی آن در شاهنامه توضیحاتی داده شود .

جشن نوروز از مهمترین مراسمی است که از سالیانی دور در بین ایرانیان فلات ایران رایج بوده و به یادگار مانده است . امروزه همه اقوام ایرانی نوروز را بر تمامی جشنهای برتری می دهند . ولی متاسفانه آنها از خانه خود توسط بیگانگان جدا شده اند و مرزهایی غیر واقعی بین آنها و ایران گذاشته شده است . گستره جشن نوروز امروزه در بسیاری از سرزمینهای ایرانی برقرار است : ایران افغانستان ازبکستان تاجیکستان ترکمنستان آذربایجان ارمنستان کردستان سوریه و ترکیه و عراق و . . . شادی و سرور در این زمان ،چندان دور از ذهن نیست زیرا جهان رنگی دیگر به خود می گیرد و زمان ،زمان زایش زمین است و تولد گیاه . حال از چه دوره ای این عید به صورت رسمی درآمده بهتر آن است که بدانیم از چه زمانی گاه شماری وجود داشته ؛ زیرا اگر این آئین به صورت یک جشن در فصل بهار انجام می شده است باید در سال زمان معینی داشته باشد و داشتن وقتی مشخص لازمه این گفتار می گردد .

 ادامه مطلب...

زاهدان - خبرگزاری مهر: مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان گفت: شال بافی سیستان در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.

حسنعلی شهرکی در گفتگو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: پیشینه پارچه بافی در تمدن بشر به هزاره های قبل از میلاد بر می گردد به گونه ای که در بافته های شهر سوخته با پیدا شدن تعداد قابل توجهی ابزار گوناگون بافندگی و ریسندگی چوبی، گلی، سفالی و فلزی که نشانگر وجود صنعت بافندگی در آن دوران بوده است و نیز نمونه های اعجاب انگیزی از پارچه یافت شده، این امر به وضوح دیده می شود.

وی گفت: در مسیر هنر پارچه بافی آنچه از هزاره های قبل از میلاد تاکنون مشخص و مشهور است، خودکفایی مردم سیستان در تولید مواد اولیه صنایع مختلف به خصوص پارچه بافی بوده آنچنان که تا همین سده اخیر تمام مراحل تهیه و تولید آن از مرحله کاشت و برداشت پنبه و یا تهیه پشم و موی دام تا ریسندگی و آماده سازی آن ها همه با ابزار سنتی و ویژه توسط خود مردم و خانواده ها انجام می گرفته است.

وی افزود: در زمان عمر و لیث صفاری برای سال ها پارچه ای که مخصوص خانه کعبه بافته می شده در سیستان تهیه می شده است.

مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان بیان داشت: نکته دیگر، نزدیکی بافته های اخیر به بافته های یافت شده در شهر سوخته است.

وی گفت: بی گمان شاخص ترین برجستگی این صنعت در مقابل نمونه های مشابه آن، قدمت پنج هزارو200 ساله آن می باشد، به گونه این که بافته های شهر سوخته در طرح و تکنیک به صورتی غیر منتظره با پارچه های امروزی تشابه دارد.

وی افزود: اقلام تولیدی پارچه بافی سنتی سیستان شامل لنگ (دستمال)، سریک (باربند)، پتو، شال گردن و ... می باشد.