احولى سيستانى
وى سيستانى بوده، مهاجرت او را به هند در سال 1024 روايت نمودهاند، ملا عبدالنبى فخر الزمانى قزوينى مؤلف (تذكره ميخانهها) كه به سال 1026 هجرى در شهر دلپذير كشمير احولى را در سن پنجاه سالگى ديدار كرده است در ذيل ذكر نامش مىنويسد: (مولد اين مداح خاندان مصطفى(ص) و ماوى اين ستاينده دودمان آل عبا از ولايت نيمروز است و در آن ديار به سن رشد و تميز رسيده است).
استاد احمد گلچين معانى در كتاب (كاروان هند) احولى را تخلص شاعر مىشناسد و مىگويد احولى سيستانى بعداً به بسمل تغيير تخلّص داد.
اديب و سخن شناس است، پدرش نيز شعر مىسرود. او حدى ديوانش را تا سال 1024 بالغ بر پنج هزار بيت مىشمارد او در سال 1031 هجرى به سيستان بازگشته امّا در مورد سال وفات او در هيچ يك از تذكرهها سخن نرفته است. از اشعار
اين شاعر خوش قريحه است.
ساقى بده آن باده كه غارتگر هوشست چون عشق كليد در دلهاى خموشت
آن آتش گلفام كه در چشم صراحى چون خون به دل اهل محبت همه جوشست
يا:
به صورت هر كه دلشاد است محزونست در معنى لب هر گل كه مىخندد دلش خونست در معنى
نگويم بىوفا گل را كه مىرنجد دل بلبل شكست حسن ليلى، خبث مجنونست در معنى
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
